ขั้นทดลอง

*ไทโปล้วนๆ มือล้วนๆเช่นกัน

เอิ่ม..

ความจริงคิดไว้นานแล้วว่าจะมาลองประมวลความคิดดู
ได้อะไรมา คิดอะไรมาก็จะได้มาเขียน มาแชร์กัน
ก็ชอบเข้าไปอ่าน แล้วได้บล๊อคมายมาเป็นอินสไปเรชั่น
จากที่อ่านดูตรงการพัฒนาความคิดจาก Journal Writing
เราก็เออ ดีว่ะ น่าลองทำมั่ง ปกติก็เป็นคนชอบอ่าน ชอบเขียน
แต่คงไม่มากเหมือนสมัยก่อนตอนเด็กๆ

คือช่วงนี้ของเรา เป็นช่วงค้นหาไปพร้อมๆ กับการทดลองของใหม่
สิ่งหนึ่งที่ได้จากการฝึกงานมา คือ กระบวนการคิด ได้จัดใหม่ คิดใหม่
แล้วก็มาถึงช่วง..จัดใหม่..

หลังจากศึกษาพร้อมค้นหาภายในระยะเวลา 3 ปีของการออกแบบ
เชื่อได้ว่ายังไม่เจออะไรที่ มัน fit for me แบบจริงๆจัง
แต่มันมีจุดหนึ่งที่เรียกได้ว่าจุค peak สุดๆ คือคิดว่าตัวเองได้แล้ว
มันยอดแล้วว่ะ แต่หลังจากนั้นมาถ้าไม่บิน ก็ดิ่งตกไปเลย
ในช่วงระยะเวลาปีสุดท้ายคือปีที่ 4 หลังจากได้หัวข้อ Special(pre thesis)
รู้สึกเลยว่าเราไม่ได้บิน แค่ตะกายได้ก้ดีใจแล้ว แต่ช่างอนาถจิต
ที่อยู่ๆ เกิดอาการวิตกในแขนขาของตัวเอง รู้สึกว่าประสิทภาพในการตะเกียกตะกายต่ำลง
ความมั่นใจลดลง เหมือนอยู่บนยอดแล้วขาสั่น จะลงก็ไม่กล้า จะบินก็ไม่มีปีก

*ทดลองแบบ rough sketch คิดว่าลดตัดทอนเยอะแล้วนะ

การออกแบบของเราในช่วงนี้ขาดประสิทธิภาพ ทั้งในแง่เชิงสื่อสารและความสวยงาม
เมื่อก่อนจะ more is more สมัยนี้ more is bored
เหมือนกำลังจะทดลองทำอะไรใหม่ๆ หนีจากวงจรสีผสมเทา(ไม่ถนัดพาสเทล)
และลวดลายสวิงสวายหลายล้านเส้นที่เป็นแฟชั่น ณ ปัจจุบันนี้
อนึ่งเหมือนรู้สึกว่า ทำมาแล้ว เคยทำ เบื่อแล้ว ..
หรือเป็นเพราะว่าเรากำลังมองหาความแปลกสดให้ตัวเอง
แล้วในขณะที่ลองของแปลกและสดอยู่ เกิดอาการระแวด ว่ากินแล้วขี้เหม็นไหม?
นั่นเลยทำให้เกิดความไม่มั่นใจในตัวเอง ทำไปอย่างที่ไม่มั่นใจ
และทำไปก็ไม่ได้ผลงานที่ออกมาดี ขี้ไม่เหม็น...

*ลองทำแบบอิลัสเสตรทกับ Typo ล้วนๆ มือล้วนๆเช่นกัน

เมื่อวานเช้าส่ง Postcard ตัวเอง 5 แบบ
อย่างหนึ่งในนี้ที่เห็นได้ชัดคือ ไม่มีความ link กันในงานซักใบ
เพราะเป็นผลพวงจากการอยากทดลองหา Identity ใหม่ของตัวเองอยู่
แต่อย่างน้อยๆก็ค้นพบแล้วว่า สิ่งที่ชอบยัดทุกครั้งไปในการทำงานคือ

- Type Face ของ Aรial Black มันสะใจตรงที่ใหญ่กว่า Bold
แม้จะมีใครว่าร้ายว่า Aรial คือลูกผสม Helvetica ก็ตาม ไม่สน..

- Drawing มีเสน่ห์มากเมื่อมาแตกเเส้นป็น Vector
จะได้เส้นที่ไม่เคยคิดว่าจะได้ และคาดเดาไม่ถึง

- สเก็ตงานเป็นเรื่องสนุก ทุกครั้งจะมีความสุขกับการเสก็ตจับฉ่ายในกระดาษ
เพราะเคยลองทำงานโดยที่ไม่มีกระดาษ แต่ใช่โปรแกรมแทนที่เลย
ผลปรากฏออกมาไม่เป็นท่า ในแง่ขององค์ประกอบก็ยังดูดีมีสกุลอยู่
แต่จะขัดกับอารมณ์ภายในที่รู้สึกว่ามันไม่ pure เลยว่ะ
แล้วงานจะดูแข็งมาก ไม่มีความสมูท จะดูเหมือนจัดฉากและพยายามเกินไป
ทั้งที่ผลสุดท้ายยังไงซะก็ต้องผ่านโปรแกรมเหล่านี้อยู่นี้


*Imagination is touchable ชิ้นนี้ชอบที่สุด

-รูปถ่ายมีประโยชน์ ไนแง่ของการถ่ายเชิงศิลป์ยิ่งงามนักแล
มันจะช่วยให้ภาพและโลกทั้งใบดูเยาว์วัยไม่แห้งกร้านเสมือนโลกนี้มีอยู่จริง

-Typography ทำให้ทุกๆการ Design สวยงามด้วยตัวของมันเอง
ความอัศจรรย์ของไทโปคือการเอากราฟฟิคอิเลเมนท์ของตัวอักษร
มาเรียงต่อกันแล้วเข้าใจมีความหมาย อย่างที่เรียกว่า อ่านได้ อ่านออก

-สนุกกับการเขี่ยอะไรง่ายๆ ด้วยมือ ได้อีกนึงฟีลดีนะ

ชีวิตมันต้องทดลองต่อไป
และหวังว่าแขนขาจะหยุดสั่นในเร็ววันนี้