Special ภาคต่อ

*งานอาเฮีย Steven Wilson แบบฉบับตัวจริง

อ่าไม่ได้ไปพบปะพูดคุยตามประสาสเปเชี่ยลกับครูแดงอีกเลย
จวบจนบัดนี้สิริรวมเป็นเวลา 2 อาทิตย์ได้ เหอๆ
สงสัยครูแดงจะเริ่มคิดถึงเราแล้ว แต่ไม่ต้องห่วงค่ะครู
หนูทำเสร็จ 1 ลายแว้วววววววว


*งานเรา อยากบอกว่าตอนทำไม่ได้ดูต้นฉบับ
แต่ออกมานี่ อืม...-*-

คาดว่าจะไม่เยอะแยะไปกว่านี้แล้ว เราว่านี่เรียบที่สุดแล้วนะ
คงจะไม่เติมสีอะไร นอกจากเปลี่ยนสีอย่างเดียว
ไหนๆก็ฝืนใจทำมาถึงขั้นนี้ ขอสีที่เป็นแบบเราและกันนะ
พาสเทลไม่ไหวว่ะ
มันไม่ใช่!

งานนี้เป็นงานที่ไม่ใช่ตัวเราที่สุดเท่าที่เคยสัมผัสมา
รู้ได้เลยว่าทำอะไรที่ไม่ถนัดมันยากและเยินมาก
เห้อ..เอาวะ อย่างน้อยก็ต้องทำให้เสร็จละนะ

หึ..

ขายไม่ออก

โปรเจคชีวิตจริง...เจอเข้าไป



ก็น่ะทำลายเสื้อเอาไปขายเขา
ก็ไม่รู้ว่าขายออกไหม แต่ที่แน่ๆเขาไม่เอาลายทำนองนี้
เลยยังไม่ได้เอาไปขายล่ะ
กั๊กไว้ เป็นลายที่ทำสนอง need ตัวเองสุดๆ
เอามาแปะเล่น

เฮ้อ...ชอบจัง แต่เธอคงไม่ชอบสินะ
เรารู้!!!!

Lykke Li

อาจจะเชยมากถึงขนาดที่พลาดเธอไป 3 เดือน..

เธอดังเปรี้ยงปร้างในช่วงออกซิงเกิ้ลใหม่เดือนเมษา

ที่เอาเธอมาเพราะว่าปิ๊งทันใด..

อยากจะจำเธอไว้ในสมองซีกซ้ายและขวา

เพื่อนสาวกาดจี้ส่งมาให้ดูทาง Youtube

ท่าเต้นอันพึลึกพิลั่น กับสไตล์จัดๆ

บวกเสียงเหมือนเด็กเพี้ยน มันเปรี้ยวใจว่ะ!

Lyke Li อายุ 22 ตอนนี้เราก็ตามไล่ฟังงานเธอ

ไปเกือบ 4 ซิงเกิ้ล ก็โง่ๆอยู่ด้วยไม่รู้จะไปหาฟังได้ที่ไหน

แนวเพลงจัดว่าสไตล์มาก ถ้าใครไม่ชอบก็ไม่ชอบเลย

ใครชอบก็ชอบเลย แต่ส่วนใหญ่ชอบสไตล์นางกัน

เราไม่ได้ปิ๊งเสียงนางเหมือนที่ฟัง Robyn

เพราะแทบไม่รู้เลยว่านางแรง..เปรี้ยวใจได้อีก

แต่มาชอบก็เพราะดู MV กระตุกๆ เพี้ยนๆแต่เท่ห์

เลยพาทำให้อยากฟังเพลงไป ...

อาร์ตไดเรกเตอร์ใน MV มันส่งผลต่อความชอบได้เลยนะ

จากนั้นเลยไปกดโดนเพลงนึง เพลง Tonight

โอ้วพระเจ้า ขนลุก...เพราะมาก ไม่มี MV

แต่เสียงมีเสน่ห์มาก เสน่ห์ของการฟังแนวที่เราไม่ได้ฟังบ่อยๆ

คือ เมื่อฟังครั้งแรกไม่เพราะว่ะ แปลกหู

พอมาฟังอีกทีเฮ้ยเพราะดีเหมือนมันนะ มันจะเป็นแบบนี้

Li เซ็นสัญญากับ LL recording เดือนกุมภา

แล้ว debut อัลบั้มแรกเดือนเมษาเลยในสวีเดน

เขาว่ากันว่าเธอคือ beautiful swedish indie poppers

เสียง Li อธิบายได้ง่ายๆว่า

"a mix of soul, electro and powdered-sugar pop”

จาก thegaywitch.wordpress.com

ถ้าอยากรู้จริงไม่จริงฟังซิงเกิ้ล Little Bit ใน Youtube

แล้วจะรู้เอง..

เธอนั่นเอง

*ไทโปชิ้นแรกในชีวิตที่ภาคภูมิใจ

วันนี้...
เราเอาของเก่ามาขายกิน..

พอดีวันนี้นั่งลื้อแฟ้มเก่าๆ เอามาจัดเรียงใหม่
ก็เลยไปเจองานไทโปเก่าๆเข้าให้
มันช่างดลจิตดลใจอะไรอย่างนี้
เลยแค่อยากเอามาหวนระลึกถึงกันในวันวาน

* นำ font ของ Hammerhead มาเป็นต้นแบบในการทำคาแรคเตอร์แบบไทย



มีทั้งงานตอนยังเยาว์ ปี2 และเด็กน้อยปี3
ฝีมือต้องได้รับการขัดเกลาพัฒนาอีกเยอะนัก

วิชานี้จำได้ว่าเป็นวิชาตอนปี2ที่อยากเรียนที่สุด
แล้วก็ไม่ได้ทำให้เราผิดหวัง
แต่......มันทำให้เราค้นพบว่า
เธอช่างเข้าถึงยากนัก เธอดูละเอียดละออ
ผ่านการรังสรรค์ ปรุงแต่งมาอย่างประณีต
เธอดูมีจิตวิญญาณ..
เสน่ห์อย่างหนึ่งของไทโปคือความเป็นเอกเทศ
ฟ้อนแต่ละตัว มันมีเอกลักษณ์ มันเหมือนคน
เหมือนคนประเทศไทย คนประเทศฝรั่ง (ดูชนบทเชียว)
เหมือนคนชอบเพลงป๊อบ ก็จะมีเอกลักษณ์แบบป๊อบๆ
คนชอบเพลงร๊อค เธอก็จะดูเอะอะโวยวาย
บางนางก็ดูนิ่งเรียบเงียบสงบ ได้ทุกสถานการณ์
น่ารักดีเนอะ มันไม่ใช่แค่เอกลักษณ์
แต่เราอ่านเธอได้ เธอเป็นตัวแทนของเสียง
ตัวแทนของความนึกคิด...
เธออยู่เฉยๆว่ะ แต่เธอก้พูดได้ สื่อสารได้
แม่ง...โคตรเจ๋ง.........!

เราว่าอย่างหนึ่งที่เป็นสิ่งมหัศจรรย์ของมนุษย์เราคือ
การสร้างตัวอักษรนี่ล่ะ มันบ่งบอกถึงอารยะนั้นๆ

เราชอบเธอนะไทโป..
เราจะพยายามทำความรู้จักเธอให้มากขึ้นนะ
เราสัญญา!


*งานนี้ถึกสุดยอดมาก นิทานไทโป ให้ไทโปเล่านิทานให้ฟัง
เรื่องสุนัขจิ้งจอกกับหน้ากาก
แต่กลายเป็นลูกหมากับหน้ากากรัสเซีย ฮ่าๆ

Special

"AMAZE"

เป็นชื่อที่ครูแดงลงมติให้ผ่านเป็นแบรนด์สินค้าตัวใหม่
ดูสูงส่งเนอะ ความจริงแล้วเป็นสินค้าขายความฟุ้ง
Aroma ก็ไม่ใช่ น้ำหอมก็ไม่เชิง เหมือนขายเป็นคอนเสบมากกว่า
แนวๆประมาณว่าเป็นอุปกรณ์จรุงจิต ปลุกจินตนาการอะไรเทือกนั้น
แต่ไม่รู้ว่าจะพัฒนาให้มันจรุงจิตเหมือนที่คิดได้รึเปล่า
ผลสุดท้าย มันอาจจะกลายเป็นแค่
การออกแบบแพกเกจจิ้งกำยาน...จบกัน


*Steven Wilson - ย้อยๆไหลๆสไตล์Psychedelic

สเปเชี่ยลโปรเจคชิ้นนี้เหมือนให้ทดลองเล่นกับ Style ที่ชอบ
สไตล์ที่หามานั้นก็...ไม่เชิงชอบ มันลุ้นๆมากกว่า
พูดจริงๆ ยากนะที่จะเล่นอะไร ทำอะไรที่ไม่ใช่ตัวเอง
อย่าที่ครูเคยว่าไว้ ตอนนี้ลองอะไรได้ก็ลองไป
เราก็คิดเสมอนะว่าที่สำคัญที่สุดมันไม่ใช่แค่พอร์ตเก็บงาน
แต่มันเป็นกระบวนการที่เราได้เรียนรู้มันมากกว่า


*LOGO - AMAZE

2 อาทิตย์ผ่านไปสำหรับการดูเสก็ต ก็ยังไม่มีอะไรคืบ
ได้แต่คอนเสบกับการหาเรฟอยู่อย่างนั้น
แต่ก็ได้ LOGO ไปหน่อยนึงละ พอลุ้นๆ

ส่วนแพกเกจจิ้งที่คิดไว้ อยากได้แบบ experiment มากๆ
แต่คิดว่าคงไม่ทัน เพราะหา materialในการทำยากและเยอะ
อีกส่วนหนึ่งคือ อิลลัสสเตรทมันค่อนข้างฟุ้ง
คงจะเยอะไปมากถ้าทำหลายกระบวนการ

ที่ได้ตอนนี้คือชื่อกลิ่น 4 กลิ่น
และเอาความเป็นเทพกรีกกับไซคีเดลิคมาผสมผสานกัน
คงจะแปลกดีไม่น้อยนะ
ที่เหลือก็คงจะเป็นแพกเกจจิ้งกับตัวดีไซน์
จะแก้ปัญหาอย่างไรให้มันดูฟุ้งฝันไหลย้อยมากที่สุด

แต่อย่างน้อยๆโปรเจคนี้ก้ได้ทดลองคิดอะไรใหม่ๆ
ทั้งๆที่ ไม่ชอบแพกเกจ ทั้งที่ๆไม่ชอบสไตล์ทำนองนี้
แต่ก็น่าสนุกดี ลองลุ้นสักตั้ง

Linn Olofsdotter

*Self Portrait

ลินน์ โอลอฟส์ดอทเทอร์ (ไม่แน่ใจว่าอ่านถูกป่าวนะ)
เธอน่าสนใจมาก เห็นงานเธอครั้งแรกที่แถบลิงค์ด้านข้างเว็บในไซค์หนึ่ง
ทำให้สายตากับมือประสานสัมผัสกันโดยการกดคลิกเบาๆ 1 ที
แล้วก็ได้ประจักษ์



งานของลินน์มีเอกลักษณ์โดดเด่น เขียนภาพประกอบเด็กก็ได้ ผู้ใหญ่ก็ดี
ส่วนใหญ่จะใช้หมึกดำตัดเส้นกับสีพาสเทลอ่อนๆ บ้างก็ดุเดือดแอบสแตรค
ใช้มึกดำละเลงๆ ผสมคาแรคเตอร์ที่มีลักษณะไม่สมประกอบก็ดูเท่ห์ไปอีกแบบ


*The Bouquet - SAMSUNG

งานของลินน์มีความร่วมสมัยสูงมาก มีความเป็นโมเดิร์น และคลาสสิคร่วมกัน
ด้วยความคอนเทมโพลารีทำให้งานของลินน์ดูแฟชั่นมากๆ เช่นเดียวกัน

ส่วนใหญ่จะมีหลากหลายแนวตั้งแต่ลายเส้นธรรมดา ผสมสีน้ำอ่อนๆกับหมึกดำ
จนกระทั่งคอลลาจแบบแฟชั่นกับลายเส้นบางๆจนถึงการใช้เส้นดรออิ้ง
การผสมผสานเหล่านี้ชี้ให้เห็นเลยว่า ลินน์ได้ผ่านการทดลองมากอย่างหลากหลาย
ทำให้เขาค้นพบสไตล์ของตัวเอง แล้วมันได้กลายเป็นโลโก้แปะที่ตัวลินน์ไปแล้ว


*Beatnik girl - Levi's Europe

ลินน์ เป็นคนสวีเดน เธอได้สำรวจแทบทุกซอกมุมของการเป็นอาชีพอิลลัสเตรส
หลังจากสำเร็จการศึกษาในด้าน advertising และ graphic design
ทั้งในยุโรปและอเมริกา เธอย้ายมาอยู่ที่บราซิลเริ่มต้นทำ motion graphic
เปิด studio กับสามีและเพื่อนครีเอทีฟ หลังจากนั้นไม่นานนักเธอก็เป็น
Senior art director ที่ Boston advertising agency
(ฟังแล้วน่าขนลุก อยากเป็นบ้าง)


*TOILET - Laperla

ในช่วงระหว่างอาชีพการงานของเธอนั้น เธอเคยใช้ทักษะอันสูงส่งช่วยแบรนด์
TV networks อย่าง Fine Living,MTV, และ Anime Network มาแล้ว
ปัจจุบันลินน์คนเก่งทำงานอย่างเป็นเอกราชอิสระไม่ขึ้นตรงต่อบริษัทใด
ทั้งในในวงการแฟชั่น โฆษณา บรรณาธิการหนังสือ อย่าง Oilily, La perla
และ Bon Magazine

เธอเป็นผู้หญิงเก่งในระดับที่น่าทึ่ง ส่วนหนึ่งที่มาสนใจงานประเภทนี้คือ
เป็นงานที่ค่อนข้างผ่านการทดลองมาอย่างโชกโชน (ทึกทักเอา)
คงไม่มีใครสามารถตัดแปะภาพพร้อมๆ กับดรออิ้ง และหยดหมึก แถมเอาสีน้ำไปป้ายๆๆ
ได้อย่างอลังการวิจิตรในครั้งเดียว โดยที่ไม่เคยได้ทำหรือได้เริ่มทดลองมาก่อนเลย
นั่นเลยทำให้คิดในชั่วแว๊บหนึ่งขึ้นมาว่า ศิลปะมีความใกล้เคียงกับวิทยาศาตร์เล็กๆ
แต่มันต่างกันที่...ศิลปะไม่มีผิดและถูก ไม่มีทฤษฎี ไม่มีสูตร ไม่มีกฏตายตัว
มีแต่สนับสนุนกันให้มันเป็นไปตามอัตภาวะโลก ตามอารมณ์อันพิศดารของมนุษย์
ศิลปะ มันคือการเรียนรู้ธรรมชาติ(ยืมพี่คุ่นมาใช้) ในขณะที่วิทยาศาตร์พิสูจน์ธรรมชาติ
ทั้งนี้ทั้งนั้นไม่ว่าจะศิลปะหรือวิทยาศาตร์ หรือหนอน หรือคน ก็ยังต้องอยู่ร่วมกันบนโลกอยู่ดี

Business Card

นึกขึ้นได้พอดีไปเปิดเจอแฟ้มรูปที่เก็บมาตอนฝึกงาน

เห็นพวก Business Card น่าสนใจเลยเซฟมายล

ไอเดียแต่ละคนนี่เจ๋งๆ ทั้งนั้น

แล้วก็มาจ๊ะเอ๋รูปนี้

ไอเดียเดียวกับ Habitat ที่ได้ best graphic ของB.A.D ปี2007

แค่วิธี Execution ต่างกัน ไม่แน่ใจว่าชิ้นไหนมาก่อน

แต่เอาเป็นว่าคิดช้าคิดเร็วมันก็ต้องมีบ้างที่ซ้ำกัน ไม่แปลก

แต่มันอยู่ที่ว่าใครเร็วกว่านี่ล่ะ ยิ่งพวกเราเกิดช้า คิดยังช้าอีก

สงสัยจะตามรุ่นใหญ่ๆไม่ทัน !!!

*ชอบๆ ฮ่าๆๆ ฉันรัก(เงิน)คุณ!!

ขั้นทดลอง

*ไทโปล้วนๆ มือล้วนๆเช่นกัน

เอิ่ม..

ความจริงคิดไว้นานแล้วว่าจะมาลองประมวลความคิดดู
ได้อะไรมา คิดอะไรมาก็จะได้มาเขียน มาแชร์กัน
ก็ชอบเข้าไปอ่าน แล้วได้บล๊อคมายมาเป็นอินสไปเรชั่น
จากที่อ่านดูตรงการพัฒนาความคิดจาก Journal Writing
เราก็เออ ดีว่ะ น่าลองทำมั่ง ปกติก็เป็นคนชอบอ่าน ชอบเขียน
แต่คงไม่มากเหมือนสมัยก่อนตอนเด็กๆ

คือช่วงนี้ของเรา เป็นช่วงค้นหาไปพร้อมๆ กับการทดลองของใหม่
สิ่งหนึ่งที่ได้จากการฝึกงานมา คือ กระบวนการคิด ได้จัดใหม่ คิดใหม่
แล้วก็มาถึงช่วง..จัดใหม่..

หลังจากศึกษาพร้อมค้นหาภายในระยะเวลา 3 ปีของการออกแบบ
เชื่อได้ว่ายังไม่เจออะไรที่ มัน fit for me แบบจริงๆจัง
แต่มันมีจุดหนึ่งที่เรียกได้ว่าจุค peak สุดๆ คือคิดว่าตัวเองได้แล้ว
มันยอดแล้วว่ะ แต่หลังจากนั้นมาถ้าไม่บิน ก็ดิ่งตกไปเลย
ในช่วงระยะเวลาปีสุดท้ายคือปีที่ 4 หลังจากได้หัวข้อ Special(pre thesis)
รู้สึกเลยว่าเราไม่ได้บิน แค่ตะกายได้ก้ดีใจแล้ว แต่ช่างอนาถจิต
ที่อยู่ๆ เกิดอาการวิตกในแขนขาของตัวเอง รู้สึกว่าประสิทภาพในการตะเกียกตะกายต่ำลง
ความมั่นใจลดลง เหมือนอยู่บนยอดแล้วขาสั่น จะลงก็ไม่กล้า จะบินก็ไม่มีปีก

*ทดลองแบบ rough sketch คิดว่าลดตัดทอนเยอะแล้วนะ

การออกแบบของเราในช่วงนี้ขาดประสิทธิภาพ ทั้งในแง่เชิงสื่อสารและความสวยงาม
เมื่อก่อนจะ more is more สมัยนี้ more is bored
เหมือนกำลังจะทดลองทำอะไรใหม่ๆ หนีจากวงจรสีผสมเทา(ไม่ถนัดพาสเทล)
และลวดลายสวิงสวายหลายล้านเส้นที่เป็นแฟชั่น ณ ปัจจุบันนี้
อนึ่งเหมือนรู้สึกว่า ทำมาแล้ว เคยทำ เบื่อแล้ว ..
หรือเป็นเพราะว่าเรากำลังมองหาความแปลกสดให้ตัวเอง
แล้วในขณะที่ลองของแปลกและสดอยู่ เกิดอาการระแวด ว่ากินแล้วขี้เหม็นไหม?
นั่นเลยทำให้เกิดความไม่มั่นใจในตัวเอง ทำไปอย่างที่ไม่มั่นใจ
และทำไปก็ไม่ได้ผลงานที่ออกมาดี ขี้ไม่เหม็น...

*ลองทำแบบอิลัสเสตรทกับ Typo ล้วนๆ มือล้วนๆเช่นกัน

เมื่อวานเช้าส่ง Postcard ตัวเอง 5 แบบ
อย่างหนึ่งในนี้ที่เห็นได้ชัดคือ ไม่มีความ link กันในงานซักใบ
เพราะเป็นผลพวงจากการอยากทดลองหา Identity ใหม่ของตัวเองอยู่
แต่อย่างน้อยๆก็ค้นพบแล้วว่า สิ่งที่ชอบยัดทุกครั้งไปในการทำงานคือ

- Type Face ของ Aรial Black มันสะใจตรงที่ใหญ่กว่า Bold
แม้จะมีใครว่าร้ายว่า Aรial คือลูกผสม Helvetica ก็ตาม ไม่สน..

- Drawing มีเสน่ห์มากเมื่อมาแตกเเส้นป็น Vector
จะได้เส้นที่ไม่เคยคิดว่าจะได้ และคาดเดาไม่ถึง

- สเก็ตงานเป็นเรื่องสนุก ทุกครั้งจะมีความสุขกับการเสก็ตจับฉ่ายในกระดาษ
เพราะเคยลองทำงานโดยที่ไม่มีกระดาษ แต่ใช่โปรแกรมแทนที่เลย
ผลปรากฏออกมาไม่เป็นท่า ในแง่ขององค์ประกอบก็ยังดูดีมีสกุลอยู่
แต่จะขัดกับอารมณ์ภายในที่รู้สึกว่ามันไม่ pure เลยว่ะ
แล้วงานจะดูแข็งมาก ไม่มีความสมูท จะดูเหมือนจัดฉากและพยายามเกินไป
ทั้งที่ผลสุดท้ายยังไงซะก็ต้องผ่านโปรแกรมเหล่านี้อยู่นี้


*Imagination is touchable ชิ้นนี้ชอบที่สุด

-รูปถ่ายมีประโยชน์ ไนแง่ของการถ่ายเชิงศิลป์ยิ่งงามนักแล
มันจะช่วยให้ภาพและโลกทั้งใบดูเยาว์วัยไม่แห้งกร้านเสมือนโลกนี้มีอยู่จริง

-Typography ทำให้ทุกๆการ Design สวยงามด้วยตัวของมันเอง
ความอัศจรรย์ของไทโปคือการเอากราฟฟิคอิเลเมนท์ของตัวอักษร
มาเรียงต่อกันแล้วเข้าใจมีความหมาย อย่างที่เรียกว่า อ่านได้ อ่านออก

-สนุกกับการเขี่ยอะไรง่ายๆ ด้วยมือ ได้อีกนึงฟีลดีนะ

ชีวิตมันต้องทดลองต่อไป
และหวังว่าแขนขาจะหยุดสั่นในเร็ววันนี้